● روزهای سخت صنعت چرم تا کفش

به گزارش خبرنگار خبرگزاری صدا و سیما، صنعت کفش با وجود ظرفیت های بالا در تولید با کیفیت و ایجاد اشتغال با سرمایه گذاری یک دهم صنعت خودرو یکی از پر مزیت ترین صنایع کشور است که با وجود ظرفیت های نهفته در خود می تواند در رتبه پنجم قابل جایگزینی با صنعت نفت برای ارزآوری قرار گیرد.
صنعت کفش از صنایع بومی است که وجود مواد اولیه تولید آن در کشور می تواند کشور را به سوی پیشرفت سوق دهد، پوست گوسفند ایرانی به عنوان ماده اولیه تولید چرم یکی از با کیفیت ترین پوستها در جهان است که به گفته علی اصغر ملکی رئیس اتحادیه فروشندگان پوست گوسفندی در صورت احداث کارخانه های مناسب برای فرآوری این پوستها، طرفداران زیادی در جهان دارد.
نبود فناوری روز دنیا در کشور زمینه ساز صادرات مواد خام به صورت سالانه 15 میلیون جلد سالامبور در کشور شده است. ماده اولیه ای که با صادرات آن فقط 50 میلیون دلار ارزآوری نصیب کشور می کند. این در حالی است که حسن زاده رئیس انجمن صنایع چرم ایران با اشاره به اینکه در صورت تبدیل سالامبور به چرم و صادرات آن به صورت چرم بابت هر هزار جلد بیش از 200 میلیون دلار ارزآوری نصیب کشور می شود افزود: در صورت تبدیل چرم به البسه و صادرات آن به صورت کالای تمام شده، این حجم ارزآوری تا 800 میلیون دلار افزایش خواهد یافت.
این در حالی است که توجه ها به این صنعت و صادرات ماده خام سالامبور به هند، چین، ترکیه و پاکستان سبب خروج سالانه این ارز از دسترس کشور است. این رویه در شرایطی است که در صورت وجود ماشین آلات به روز می تواند ظرفیت های نهفته را فعال و تولید کنندگان را به سمت تبدیل سالامبور به چرم ببرد.
همچنین به ازای تبدیل هر هزار جلد پوست گوسفند به سالامبور،? 6 فرصت شغلی در کشور ایجاد می شود اما این در حالی است که با صادرات ماده خام؛ 6 برابر این رقم در اختیار دیگر کشورها قرار می گیرد.
رئیس انجمن صنایع چرم ایران با بیان اینکه تبدیل هر هزار جلد سالامبور به چرم 35 نفر و تبدیل هر هزار جلد چرم به البسه چرمی 200 نفر را مشغول به کار می کند افزود: در مجموع می توان با انجام هر سه فرآیند تولید سالامبور، تبدیل آن به چرم و تولید البسه چرمی و صادرات آنها بیش از 16 هزار فرصت شغلی پایدار در کشور ایجاد کرد.
کم و کاستی های صنعت پر مزیت چرم و کفش در کشور که باوجود بیان چندباره گله مندی های فعالان این صنعت همچنان در سایه ای از بی توجهی قرار دارد و سبب باز شدن درهای کشور به صورت رسمی و غیررسمی به روی کالای تمام شده است.
رستم پور یکی از تولید کنندگان سالامبور با اشاره به پرداخت سالانه 17 تا 18 میلیارد تومان عوارض صادراتی به دولت گفت: بر اساس قانون، این عوارض برای نوسازی و به روز رسانی صنعت باید به این بخش بازگشت داده می شد اما این در حالی است که سالها از این روند می گذرد اما هیچ پولی به صنعت چرم ارائه نشده است.
وی واردات ماشین آلات به روز را در صورت پرداخت عوارض صادراتی به صنعت چرم قطعی دانست و افزود: اگر عوارض به صنعت برگردد این بخش با تولید ثروت و ایجاد شغلی که رخ خواهد داد، متحول می شود.
در هر صورت شکل فعلی صادرات و واردات موجود در کشور این سؤال را در ذهن تداعی می کند که چه فرقی بین تولیدات داخل و خارجی وجود دارد که بازار ایران را با هجمه این کالاهای بیگانه مواجه کرده است.
گزارش های میدانی ما از سطح شهر و مقایسه کفش ایرانی با کیفیت با مشابه خارجی آن به کمک مردم جوابی جز همسان بودن کیفیت و راحتی هر دو کالا در سطح یکدیگر نداشت.
240 میلیون جفت کفش سرانه مصرف ایرانی ها است که از این رقم فقط 40 درصد سهم کالای تولید داخل است.
به گفته مصرف کنندگان که بازیگران اصلی همه اتفاقات بازار هستند، تبلیغات کم کالاهای داخلی و حضور پررنگ کالای خارجی دلیل گرایش آنها به خرید کالای بیگانه و سرازیر شدن ارز به جیب رقبای خارجی است که البته این روند کاهش روز به روز توان تولید داخل و کاهش امکان رقابت تولید کنندگان داخلی با خارجی را در پی داشته است.
طبق آمار غیررسمی، 25 درصد از کالای موجود در بازار در صنعت کفش به صورت قاچاق وارد شده که این روزها بازار با شکل جدیدی از این معضل بی پایان رو به رو است.
به گفته شجری رئیس اتحادیه کفش دست دوز، واردات قاچاق کفش این روزها به صورت رویه و زیره کفش جداگانه انجام می شود که این شکل بسیار بدتری از قاچاق است.
حیاتی رئیس اتحادیه فروشندگان چرم با اشاره به اینکه برای تولید زیره و رویه کفش بیش از 50 نوع صنعت و کارخانه در کشور فعال است گفت: واردات زیره و رویه جدا با نام مواد اولیه در حالی که کالای کامل محسوب می شود، دور زدن قانون است که این روند بیکاری چرم فروشان و صنایع درگیر در تولید این کالا را در بازار به دنبال دارد.
علی اژدرکش رئیس اتحادیه کفش ماشینی با اشاره به جای خالی ایران در بازارهای بین المللی گفت: از 22 میلیارد جفت کفش فروخته شده سال گذشته در دنیا با درآمدی معادل 100 میلیارد دلار، سهم ایران فقط 100 میلیون دلار و نزدیک به 150 میلیون پای پوش بوده است.
در کشور 660 هزار واحد تولیدی کوچک فعال است که با وجود مشکلاتی مانند مالیات، بیمه، سودهای بالای بانکی و دست اندازی های موجود، هر روز بر تعداد کارگاه های تعطیل شده افزوده می شود. این در حالی است که صنعت کفش که با سرمایه ای 27 میلیون تومانی می تواند یک شغل ایجاد کند و حتی بخش اعظمی از بیکاری را در کشور از بین ببرد، امروز این صنعت خود به دست فراموشی سپرده شده و 4 میلیون شاغل فعلی آن با خطر از دست دادن مشاغل خود مواجه هستند.